Zawsze obecna, ale ci¹gle inna, zmienia siê w zale¿noœci od pory roku i na przestrzeni lat, ale ci¹gle œwiadczy o indywidualnoœci swojego w³aœciciela. Jest widzialnym znakiem ¿ycia, a wiêc samym ¿yciem. Nic, co ludzkie, nie jest tak wyraziste i fascynuj¹ce, i mo¿e w³aœnie dlatego tak ma³o ci¹gle o niej wiemy i tak s³abo rozumiemy funkcje, które pe³ni. Czym zatem jest twarz? Czy objawia siê tylko w kontakcie z innymi twarzami i nie istnieje sama dla siebie? Czy jest tylko wyrazem komunikacji i miêdzyludzkich relacji? I czy to w ogóle nie ironia, a mo¿e nawet absurd, aby mówiæ o historii twarzy, skoro ka¿da z miliardów ludzkich twarzy ma w³asn¹ intymn¹ historiê? Odpowiedzi na te i podobne pytania sprawiaj¹, ¿e najnowszej ksi¹¿ki Hansa Beltinga nie sposób postawiæ w jednym szeregu z innymi „historiami twarzy” czy „historiami portretu”. Faces zaczynaj¹ siê opisem masek z epoki kamiennej, a koñcz¹ na analizie twarzy produkowanych przez nowoczesne massmedia. W maskach teatralnych i mimice aktora, w fotografii, filmie, sztuce dawnej i wspó³czesnej Belting odkrywa próby opisu ¿ycia twarzy, któr¹ uwa¿a siê za siedlisko jaŸni. Owo ¿ycie jawi siê jednak jako nieprzedstawialne, pozostaje odporne na wszelkie normy i stereotypy.