Gdy w 1870 roku 33 – letni wówczas teolog Franz Overbeck przybywa do Bazylei jako wykładowca tamtejszego uniwersytetu, wynajmuje mieszkanie w kamienicy przy Schotzengraben 45, w której mieszka młodszy odeń o siedem lat profesor wydziału filologicznego Friedrich Nietzsche. To początek ich długotrwałej przyjaźni. Overbeck będzie, jak napisze później Stefan Zweig, „jedynym stałym punktem w chwiejnej egzystencji Nietzschego”, „najwierniejszym z wiernych”, „poczmistrzem”, „bankierem”, „lekarzem” i „wiecznym pocieszycielem”. Zapiski o Nietzschem, sporządzone przez Franza Overbecka w ostatnich latach życia, to jedno z najciekawszych źródeł do bibliografii autora Wiedzy radosnej. Wyszły bowiem spod ręki nie tylko bliskiego przyjaciela, ale i uważnego obserwatora, który dziś zresztą sam odkrywany jest na nowo jako jeden z ciekawszych myślicieli epoki.